Zbudowana w 1849 r. niewielka luneta o trójbocznym narysie (redan ze ściętym ostrzem) wału ziemnego i regularnym dziedzińcem otoczonym od tyłu niskimi murem szyjowym, oraz budynkiem na środku. Usytuowana w odległości około 340m od południowego skraju obwarowań miasta, przy południowo-wschodnim narożniku podłużnego sztucznego stawu, zbudowanego w 1839 r./ w większej części zachowanego do dziś/ m.in. dla osłony młyna prochowego znajdującego się na terenie między stawem, a kanale rzeczki Białej. Wał ziemny odarniowany z profilem dla piechoty i tarasami dla artylerii, bez kazamatów. Całość otoczona była fosą połączoną ze wspomnianym stawem. Luneta włączona w 1935 r. w zagospodarowany teren parkowy uległa „rozmyciu” przez zasypanie fos wraz z częścią stawu, uproszczenie profilu wałów oraz likwidację muru szyjowego i budynku. W ogólnym zarysie jednakże zachowała się na tle zieleńca parkowego.